Hayvanların canları vardır ama onlarda insanlarda olan ve ölümle Tanrıya dönebilecek olan bir ruh yoktur. Hayvanların düşünmek için zihinleri vardır. Hisseden bir kalpleri de vardır ve karar verici bir istekleri de vardır. Hayvanlarda olmayan manevi konuları anlayacak bir ruhtur ve hayvanlar bu nedenle tekrar doğmazlar. İnsanlarda olan bu ruh sayesinde insan hayvandan tamamen ayrılmaktadır. İnsanın Tanrıya olan içsel ihtiyacı da bu ruh nedeniyle vardır. Bu ruh ilahi bir kıvılcımdır ve Tanrı dediğimiz evrensel ruhun (bilincin) bir zerresidir. Zerresidir ama aynıdır. Yani sınırsız, sonsuz ve mükemmel. Ancak insan bu sınırsızlığı kullanabilmek için buna ehil olduğunu kanıtlamalıdır. Beş duyusu ile çevresini algılayan zihnini aşıp içine, ruhuna dönebilmeli ve onunla bir ahenk içine girebilmelidir. Bunun içinde her türlü olumsuz duygu ve düşüncesini tersine çevirebilmelidir. Tüm korku, öfke, nefret, takıntı, cehalet vs. duygulardan ve düşüncelerden kurtulmalıdır. Tüm evrende benzer ya da farklı şekillerde yaratılmış olan tüm insanların evrensel ruhtan bir zerre taşıdığının bilincine varıp varlığın birliğini idrak edebilmesi gereklidir. Bunun için insan önce düşünce ve duygularını disiplin altına almalı ve tamamen olumlu bir varlık haline gelmelidir.
Düşünce ve duygularını ruhuyla bir ahenk içine sokamayan insan kendindeki bu ilahi kıvılcımı söndürüyor demektir. Onun etrafına bir duvar örerek evrensel ruhtan ihtiyacı olan saf enerjileri almasını önlüyor demektir. Her kötü, olumsuz davranışı bu duvarı daha da kalınlaştırarak nihayet ruhun zayıflayıp yok oluşa doğru gitmesine sebeb olacaktır. Ruhun zayıflamasına sebeb olan ana bir zehir vardır. Cehalet: Bu zehir kötülüğü ve dünyasal takıntıları körükler. Harisliği ve kibiri bunların başında sayabiliriz. Kötü niyetli iblisleşmiş insanların insanları güdebilmek için işlerine gelen bu durum nedeniyle toplumları bilgiye ulaşmaktan alıkoyarlar. Zamanımızda bu iblisler kurumsallaşmıştır. Bunlar her kötülüğü yaparlar. Hükümetler ve kurumsal dini oluşumlar bunların başında gelir. Ortak hareket ederler. Kötülükte ileri gidenlerin geri dönmesi zordur hatta bir noktadan sonra olanaksızdır diyebiliriz. Savaşmamız gereken cehalettir. Elbette Tanrı her zaman bir açık kapı bırakır ama bizler kolay olanı neden zorlaştıralım?
Alpaslan Kuzucan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder