MANEVİYAT RUHTAN GELİR

Maneviyat dinlerden gelmez. Kendi ruhumuzdan gelir. Maneviyatla dinleri karıştırmamak gerekir. Dinler insanlar tarafından, güya insanların maneviyat sahibi olması için oluşturulan bir takım kurallar, düzenlemeler ve merasimlerdir. Ancak insanlar mükemmel varlıklar değildir ve sonuçta her kuralı, düzeni işe yaramaz, manevi amacından saptırılmış ve dünyevi bir hale getireceklerdir. Getirmişlerdir de. Dinler politik amaçlıdır her zaman. İnsanları bölen, köleleştirip koyun sürüsüne çeviren ve neticede manen yok eden uygulamalara dönüşmüşlerdir. Dindar olduğunu düşünenler kendisini diğer insanlardan üstün görmeye başlar ve hatta onlara kin tutup öldürmeye, yok etmeye yeltenirler. Kibir kör kalplerini ve cahil zihninlerini kaplar. Bunun neticesinde buna karşı bir hareket olarak ateizm doğmuştur. Bu dindar sapıklara bakıp dinleri terkedeceklerine Tanrıyı inkara giden bir takım başka tür cahil.

Maneviyat esasen bir teoloji ya da ideoloji değildir. Maneviyat yaratıcının lütfettiği şekliyle orijinal ve saf bir yaşam şeklidir. Maneviyat bizi Yaratıcımızla bağlar. Bizi kainatla ve birbirimizle bağlar. Maneviyat insanın içinde olur ve gelişir. Eğer kişi içinde hiç maneviyat nüvesi taşımıyorsa ona dışardan bir şey veremezsiniz çünki onlar maddeye taparlar. Bu sebeble dini politika yapanlar onlara çeşitli mallar, mülkler ve bakire kızlar vs. vaat ederler ki hiçbiri gerçekte yoktur. Bu tam bir kandırma, aldatmadır. Öbür alem ruhsal bir alemdir ve hak edenler orada görev için vardırlar. Zevk ve sefa alem yeri değildir. Huzur ve hizmet alanıdır. Öte alemde zevk ve sefayı vaat eden sahtekarlar ise dünyada edindikleri haram mal ve mülkle kaba bedenlerini semirtirken ruhlarını çürüttüklerinin farkında bile değillerdir. Kibirleri onları kör köstebeklere çevirmiştir ve yaşamları da kabirlerde son bulacaktır. Onlar aslında dünyaya razı olmuş bedbahtlardır. Onlara özenmeyin. Kötülükle kazanılan servetlere özenmeyin. Yüzünüzü Tanrıdan ayırmayın. Sonuna kadar dayananlar kazanacaktır. Yapabiliyorsunuz kötülüklere mani olun. Eğer olamıyorsanız da sizler, kendiniz kötülüğe alet olmayın.

Manevi âlemle temas kurabilme yolu yaratılış
gerçeğini arayan tüm yolculara açıktır. Herkes ebedî yaşamı hak etmek için bu dünyaya geliyor. Dünya sınav yeridir. Milletiniz, dininiz, inancınız, cinsiyetiniz, tahsiliniz ve sosyal mevkiniz ne olursa olsun istisnasız herkes sevgiye ulaşmak ve Tanrıyı bilmek için buradadır. Herkes Kutsal Ruh dediğiniz Tanrının aktif enerjisinin bir zerresi olma hakkını elde etmek için burada sınavdadır. Bunun yolu da sevgiden geçiyor. Birlik (tevhid) bilincine ancak sevgiyle ulaşılabilirsiniz. Korkunun olduğu yerde ise sevgi yeşeremez. Korku sadece bir insanın hayata takıntılı bir şekilde bağlı olması durumunda ve bilinmeyenden korktuğu zaman yaşanır. Korku da bir egodur.

Bu nesil son şansını kullanmaktadır. Doğruları söylemekten korkmayın. Toprağın bağrında kalmaktan korkun.

Alpaslan Kuzucan