KADİM BİR METİNDEN ÇEVİRİ...

En başında ne yaratılanlar vardı nede bir yaratıcı. Sadece bölünmemiş Teklik. Adı olmayan tek bir Bilinç. Sınırları, bölümleri, kısımları olmayan, hareket etmeyen varlık sahasına inmemiş bir Teklik. İçinde de dışında da bir varlık yok. Ondan önce olan ve ondan sonra da olacak olan yok. Çünkü henüz içerisi yoktu. Dışarısı yoktu. Öncesi yoktu. Sonrası yoktu. Sadece Bir Olan vardı. Sadece Kutsal Yaşam vardı.

Bu Yaşamdan yaratmayı başlatan gizemli itiş geldi. Yaratma için Kutsal Niyetin kadim atımı geldi. Bilinmeyen arzunun Kutsal İfadesi, ihtiyacın ve isteğin de ötesinde olan yerden geldi. Çünkü bir gereksinim yoktu. Arzu edilecek birşey yoktu.

Tanrının zihninden gelen bir ivme, saf ve özgür, kendisinde doğumu başlattı. Varlıkların tezahürü için bir eyleme, bir çağrıya ya da bir ön ilana gerek yoktu. Niyet ve sonra tezahür; böylece varlık,  oluş sahnesine Tanrının zihninden çıkmış oldu.

Yaratmak için gerekli saf ivme oluş sahnesine çıkmıştı. O anda varlığın tezahürü için tek eksik olan Yüce Varlığın içindeki - çokluk, bireysellik, farklılıklar, bireysel şekil - Bir içinde olan Çokluk ileri itildi. Bu ivme olmuş olan, şimdi olan ve olacak olan herşeyi ileri itti. Bu ivme Birlikten çokluğu çıkardı. Bu ivme doğum için gereken ivmeydi.

İlk yaratıcı matriks den ilk çift geldi. İleri çıkan ilk aktif ivme ve bu ivmeyi karşılayıp  çokluk olacak madde. İkiside yaratma için gerekliydi. İkiside birbirinin içindeydi ve her ikiside isimsiz olan Teklikten gelmişti.

Ve 'ışık olsun' dendi.

Devam edecek...