Sevgi titreşimleri yaymak için kendiniz sevgi olmak zorundasınız. Sevgi verilmez sevgi olunur. Sevgi titreşimlerinde yaşayan varlık olmak insanın asli yapısıdır. Eğer yaşamınıza iyilikleri ve güzellikleri çekmek istiyorsanız zihniniz ve kalbiniz çevrenize sevgi titreşimleri yaysın. Kendimizi iyi hissetmeye, iyi olmaya ve iyi olanı yapmaya adamalıyız. Bu durum, sevgi ve iyilik titreşimleri yaymak, Tanrının Kendisini bizden tezahür ettirmesidir. Kendisini bizim vasıtamızla ifade etmesidir.
Sevgi titreşimi içinde yaşadığımız zaman, enerjimizin titreşimleri yükselir ve bizler şefkat, bağışlayıcılık, hoşgörü, saygı, cömertlik, coşku, huzur gibi tanrısal değerleri yaymaya başlarız. Bu değerler yaşam ilham eder, güçlendirir ve zenginleştirir. Sevgi titreşimleri bilinçlerimizi yükseltir. Bilinci üst katmanlarına taşır. Bizi küçülten, sınırlayan ve kurban durumuna sokan duygu ve düşüncelerden kurtarır. Norotik korkular, yargılar, açgözlülük, hasetlik, saldırganlık ve egonun inançı hep haklı çıkma dürtüsü sevgi titreşiminde yok olur. Ruhumuzun üzerindeki eziyet kalkar. Ruhumuz öz benliğimizle bir olur. Egonun kimliğimiz üzerindeki kontrolü biter. Olumsuz ve kısıtlı düşüncelerden özgür oluruz ve neticesinde kendimizi çok daha hafif ve parlak hissederiz. İyiliğimize, hayrımıza olan şeyleri kendimize çeken bir mıknatıs haline geliriz.
Sevgi titreşiminde yaşamak söylemesi kolay ancak fiiliyatta uygulaması zor bir durumdur. Karşılaştığımız insanlara ve durumlara karşı oluşan duygu ve düşüncelerimizi her an kontrol etmeli ve kendimizi adeta dışarıdan üçüncü bir şahıs gibi izleyebilmeliyiz. Egomuzun dizginlerini hiç gevşetmemeliyiz. Bu durum insanın kendisinin ötesinde yaşıyor olmasıdır. Egomuz yaşam sahnesinde hemen ve kolayca keyfine bakma eğilimindedir. Egomuz hayatın dramlarına kolayca kapılır. Üstünlük, güvenlik ve statü yoluyla egoyu şişirmek için bizler genellikle duygusal ve fiziksel enerjiye yatırım yaparız. Ama bizim esas kimliğimiz egomuz değil ruhumuzdur. Ruh bedenin içindedir ama bedenden ayrıdır. Birlikte gözetleyendir. Yaşamı kutsal planın bir açılımı, öz benlığimizin şekil dünyasında gözler önüne serilimi olarak görür. Ruh, "herşeyin birlikte iyilik için çalıştığına" güvenir. Ruhumuz yaşamı tecrübe eder.
Sevgi boyutunda yaşadığımızda yaşamın tüm cephesinin bir potansiyele sahip olduğunu görürüz. Gerçekten herşeyin bütünleşmek gibi bir sorumluluğu vardır. Potansiyel bu idrak içindir. Herbirimiz, doğa ve evren dahil bir bütünün birbirine bağımlı parçalarıyız. Birimizi etkileyen hepimizi etkiler. Bir diğer bütünlüğümüz ise öz, ruh ve beden bütünlüğümüzdür. Kırıklığımız geçmişten gelen değersizlik ve acı duygularından kaynaklanır. Sevgi titreşiminde yaşamak ise bizi şimdiki ana odaklar ve tüm bu geçmiş acılardan ve olumsuz duygulardan özgürleştirir. Bazı insanlar yüksek sevgi frekansın da doğarlar, bazıları sevgi ortamlarında büyürler. Bazıları da sevgiyi tam olarak tecrübe edebilmek, yaşayabilmek için büyük çaba harcamak zorunda kalırlar. Bu zorlu işlem sevgiye bireysel olarak dönüşmek ve bütün ile bir hissedebilmek işlemidir. Egonun, bencilliğin ruha teslim olabilmesi içindir. Bir kere sevgi titreşimine ulaşılınca yaşam içten gelen bir sevinç ve huzurla dolar. Herşeyle bağlantılı olduğunuzu hissedersiniz. Bir ferahlık, çocuksu bir coşku kaplar içinizi. Sakinlik içinde dua etmek, sükunetle içe dönüp kendinizi gözlemlemek, doğa güzelliklerini kendi sesleri içinde seyretmek, güzel olan şeylere sessizlik içinde bakmak bunu bizlere anlık da olsa yaşatır.
Yeşua2000
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder