Kutsal kitaplar sadece dini olarak ele alınıp okunduğundan dini bir gelenek sembolü olmuşlardır. Tanrı hiçbir zaman kurumsal dinleri oluşturmamıştır. Yolları göstermiştir. O'na ulaşmanın bin bir yolu vardır. Dinleri insanlar şekillendirdi. Din bağnazlığı(kendi dinini tek gerçek diğerlerini bir şekilde geçersiz saymak), amacı unutup araca gömülmek yani bir şekilde kendi nefsimizi Tanrı yapmak, insanlar ve toplumlar arasındaki savaşları, nefreti büyütür. Tanrı adına savaş ise soykırımları getirir, getirmiştir de ve hala da bu aynı bağnazlık devam ediyor. Savaş-Nefret-Soykırım, bunlar Tanrının vasıfları değildir. Eğer bir din, kin ve düşmanlığın herhangi bir şeklini sergilerse dünya üstünde ‘Işık’ oluşturamaz. Çatışmalar, hoşgörüsüzlük ve karanlık ışığın olduğu yerde barınamaz.
İlahi bilgelik evrenseldir, sevgi ve barış isteklerini uyandırır. İnsanlar arasında ırk, inanç, zenginlik ayrımı yapmaz. Yer çekimi herkes içindir. İlahi bilgelik de öyle.
Maneviyat, ilahi bilgelik, her kes için geçerlidir, yaşamın huzur ve ahenk içinde akması maneviyat olmadan olmaz. İnsanın bu dünyadaki sınavı aklı ile ikininin bir olduğunu idraktir. Ayrımcılık, bencillik yıkıma götürür. Bizler içinde bulunduğumuz bedenleri kullanan ama onların çok ötesinde varlıklar olmak için yaratılmış bilinçli enerji birimleriyiz ve bu enerji birimleri sürekli Tanrıdan beslenerek varlığını sürdürebilir. Bencillikle kendimizi kötülük denen fiillere kaptırıp bunları işledikce Tanrıdan gelen bu saf enerjilerle aramıza duvar öreriz. Kötülükler süreklilik kazandıkça duvar kalınlaşır ve bir yerden sonra ruhlar bu enerjileri alamaz olur ve ebedi yok oluşa doğru yönlenir. Bunun olmaması için herkes uyansın. Dünyada iken uyansınlar ki yaşamları kabirde son bulmasın.
Alpaslan Kuzucan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder