Siz başkalarının acı çekmelerine sebep olduysanız aynı acıları kabirde sizde çekersiniz. Bunun istisnası yoktur. Kabirde geçmiş hayatınız size baştan sona yaşatılır. Burada yaşamınızla ilgili olan herkesin gözüyle onlara yaşattıklarınızı siz de yaşarsınız. Onların duygularıyla, onların tavırlarıyla, onların inançları ile, onların güdüleri ile yaşarsınız. Onların duygu, inanç, güdü ve tavırları herşey apaçık ortadadır. Sizinkiler de dahil.
Kabirde ki yaşamınız uyku halidir. Rüyaların gerçek gibi yaşandığı bir uyku. Bir gözlem değil fakat fiilen acı tatlı herşeyi, sebeb olduğunuz istisnasız her duyguyu fiilen sizin yaşamanızdır. Birisinden çaldınız mı? Aynen o kişinin o an ki ve sonrasındaki öfkesini ve izdırabını yaşarsınız. Birisini sevindirdiniz mi? Aynen o kişinin sevincini yaşarsınız. İlahi görevlilerce de, Tanrının emriyle, uyandırılmadan uyanamaz hiç kimse. Bunları yaşarken dünyasal kimliğiniz tüm bu anılarla baş edemez. Duygular ruhunuzda adeta duygusal bir tayfun yaratır.
Affı olmayan suçlar vardır. Büyü gibi, eşcinsellik gibi, cinayet gibi, Tanrının adını kendi nefsi ve ihtirasları doğrultusunda kullanmak (siyasete ve ticarete alet etmek) gibi. Bunların haricinde aynı suçu umursamadan tekrar tekrar işlemeye devam edenler de bu guruba girerler. Kabirde bu kişilerin ruhları dünyada iken yaptıklarını aynen kendileri de bire bir yaşarken, bu duygusal tayfun içinde çevrelerine yaşattıkları aynı acılar ile kıvranırlar ve nihayet sonunda da uyandırılmazlar ve toprakaltı enerjilere bilinçsiz bir şekilde, hafızası silinerek ikinci (ruhsal) ölüme terk edilirler.
Diğerleri suçlarına yada erdemlerine göre hükümler alırlar. Borçlarını ödeyenler uyandırılır. Her ruh Tanrının huzuruna çıkamaz. Gıyabında hüküm verilir. Temiz ve bilinçli ruhlar huzura çıkar. Kutsanmış saf ruhlar ise Tanrıya artık bir daha ayrılmamak üzere kavuşurlar.
Dünya yaşamının önemini biraz kavrayabildik mi?
Yeşua'dan alınan bilgiler doğrultusunda...
Kabirde ki yaşamınız uyku halidir. Rüyaların gerçek gibi yaşandığı bir uyku. Bir gözlem değil fakat fiilen acı tatlı herşeyi, sebeb olduğunuz istisnasız her duyguyu fiilen sizin yaşamanızdır. Birisinden çaldınız mı? Aynen o kişinin o an ki ve sonrasındaki öfkesini ve izdırabını yaşarsınız. Birisini sevindirdiniz mi? Aynen o kişinin sevincini yaşarsınız. İlahi görevlilerce de, Tanrının emriyle, uyandırılmadan uyanamaz hiç kimse. Bunları yaşarken dünyasal kimliğiniz tüm bu anılarla baş edemez. Duygular ruhunuzda adeta duygusal bir tayfun yaratır.
Affı olmayan suçlar vardır. Büyü gibi, eşcinsellik gibi, cinayet gibi, Tanrının adını kendi nefsi ve ihtirasları doğrultusunda kullanmak (siyasete ve ticarete alet etmek) gibi. Bunların haricinde aynı suçu umursamadan tekrar tekrar işlemeye devam edenler de bu guruba girerler. Kabirde bu kişilerin ruhları dünyada iken yaptıklarını aynen kendileri de bire bir yaşarken, bu duygusal tayfun içinde çevrelerine yaşattıkları aynı acılar ile kıvranırlar ve nihayet sonunda da uyandırılmazlar ve toprakaltı enerjilere bilinçsiz bir şekilde, hafızası silinerek ikinci (ruhsal) ölüme terk edilirler.
Diğerleri suçlarına yada erdemlerine göre hükümler alırlar. Borçlarını ödeyenler uyandırılır. Her ruh Tanrının huzuruna çıkamaz. Gıyabında hüküm verilir. Temiz ve bilinçli ruhlar huzura çıkar. Kutsanmış saf ruhlar ise Tanrıya artık bir daha ayrılmamak üzere kavuşurlar.
Dünya yaşamının önemini biraz kavrayabildik mi?
Yeşua'dan alınan bilgiler doğrultusunda...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder