Her ne zaman bu ve benzeri tablolar görsem içim derin bir hüzün kaplar adeta zihnim kitlenir ve öylece donar kalırdım. Öyleki beni bu halet-i ruhiyeden ancak etrafımdakilerin fiziksel olarak sarsmaları kendime getirirdi. Nedenini anlayamazdım taki bunun nedeni bana bizzat kardeşim Yeşua tarafından klinik ölüm deneyimimde başlayan temasla birlikte anlatılmasına kadar.
Yeşua'nın aktardığına göre o zamanda ben orada 5-6 yaşlarında küçük bir oğlan çocuğuymuşum. Annemin eteğini tutarak bu yüce zata yapılan işkenceyi dehşetle görmüşüm. Takiben annemin eteğini bırakıp herşeyi unuturcasına kalabalığın arasından koşup geçerek devamlı onu yol boyunca tepeye kadar takip etmişim ve bir çok defa göz göze gelmişiz. Kardeşimin dediğine göre de onu kurtarmak için kendi canımı vermeye bile hazırmışım. Daha sonrasında onun taraftarı olarak tüm sözlerini evimin duvarlarına yazmışım ve de taraftarı ve inananı olduğum için 40 yaşımda öldürülmüşüm. Hiçbir şey tesadüf değildir.
Alpaslan Kuzucan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder