İLAHİ ADALET

İnsanlar vardır artık kaldıramayacağı, taşıyamayacağı derecede olumsuz yükler yüklediğinden, sürekli kötülükleri yapmaya devam ettiklerinden, maalesef, vicdanları kapanmıştır. Söyledikleri yalan ve iftiralar, yaptıkları kötülük o kadar fazladır ki vicdanlarına ağır gelir. Yük vicdanın taşıyamayacağı seviyelere ulaşmıştır. Bu durumda vicdanın sesi kısılır. Yok olur. Vicdan olmayınca kişiler kendi yalanlarını doğru, haksızlıklarını hak görürler artık.  Çünkü sorgulama duygusu olan vicdan devreye girmez onlarda. İflah olma noktası geride kalmıştır.

Bu tip kişiler gerçekleri duymaya bile tahammül edemezler. Çünkü vicdanları bu yükü taşıyamamaktadır artık. Bu sebeple kendilerine doğruyu hatırlatan insanlardan da nefret ederler. Onlara kin duyarlar. Ruhları Tanrıdan kopar ve tamamen kararırar. Kapkaranlık renkleri ve bedensel ölüm ötesinde ruhsal ölüm, yok oluş, onları beklemektedir. Tabi yaptıkları tüm ķötülüklerle varlıklara çektirdikleri acılar kendilerine de çektirildikten sonra. Bu ilahi adalettir. Bu tip insanlar fisiksel ölümleri ile önce ilahi adalet gereği verdikleri acıları birebir yaşamak ve sonunda ise ruhlarınında bedenleri ile birlikte çürümeye bırakılması sonucuyla karşılaşıp yok olacaklardır.
İnsanlar kötülükte çok ileri gitmişlerse artık onların doğruya dönmesi çok zordur. Vicdanları bu yükü taşıyamaz ve en nihayet Tanrıyı inkara giderek yaptıklarının sorumluluğundan kurtulmaya çalışırlar. Ancak bu mümkün değildir.