TANRIYI SEVİN. TANRIDAN KORKMAYIN.

TANRIDAN KORKMAYIN. TANRIYI SEVİN.

Geldiğim göklerin krallığında yüksek ve güçlü bir kral yok. Bu krallık kutsal bir ailedir. Tüm kainatça tanınan ve koşulsuz olarak tapınılma merkezi olan bu bilinç kardeşliğinin başı benim ve sizin Babanızdır. Bu nedenle Tanrıdan bir kraldan korkar gibi korkmayın, Tanrıyı kul olunacak bir ilah gibi görmeyin. Tanrıyı önünde eğilebilecek bir yaratıcı, onurlandırılacak bir ruh, şefkatli bir koruyan ve sonuç olarakta herşeyi gören ve bilen, sevgi dolu bir baba olarak ruhsal olgunluğunuz ve tüm takdirlerinizle tapınılacak bir varlık olarak görün, bilin ve özümseyin. Bir köle mi yoksa oğlunuz mu size sevgiyle bağlıdır?  Hangisi sizin yokluğunuzda sizin mülkünüze daha içten, kendi malı gibi bakacaktır? Sevgi bağı ile bağlı olan oğul mu yoksa korku bağı ile bağlı olan kul, köle mi? Elbette sevgi bağı ile bağlı olan oğul. Mutlak kudret olan, herşeyi var eden ve var kalmasını sağlayan Mutlak Tek Kudret kulu/köleyi ne yapsın! Bu yanlış inanış, eksik olan biz yaratılmışların egosunun (örtülü kötülüğümüzün) sonucu oluşan yanlış bir zandır. Tanrıyı da kendimiz gibi zannediyoruz. Kendimizi Ona yaklaştırmak yerine Onu kendimize yaklaştırmaya çalışıyoruz. Bu aslında hem örtülü ve hem de açık bir eş koşmaktır.

Tanrı bizim korkmamızı değil ama saygıdan doğan, kalben olan bir sevgi duymamızı, kendisine özgür iradelerimizle yönelmemizi istiyor ve kendisiyle birlikte tüm yarattıklarına da sevgi ve saygıyla davranmamızı bekliyor.

Korkunun olduğu yerde sevginin kırıntısı dahi olamaz. Ria ve ikiyüzlülük olur. Sevgi ise güven demektir. Ve, güven olan yerlerde sevgi güçlenecektir. Güven doğruluk ve adaletle gelir. Adaletin olduğu yerde oluşacak huzur ortamı sevgiyi yeşertecektir. Bunu da ancak Tanrıya yönelmiş saflaşmış kutsal ruhların dünyada çoğalması, insanların daha fazlasının bu onanmış makama yükselmesiyle olur. Organize dinlerin yöneticileri ve iktidarda ki yöneticiler bu seviyeden henüz çok uzaktalar. Adaleti, bu inançsız ve bencil yapılarıyla/ruhlarıyla genel manada herkes için sağlamaktan birhaberdirler. Tam tersi adaleti sadece kendilerine hak görerek, sadece kendilerine ve yakınlarına isteyerek sevgi ortamının yerine korku ortamını oluşturmaktadırlar. Bu da toplumlara ria ve ikiyüzlülüğü getirmekte, insanlar birbirilerini aldatmaktan hoşlanan ve idraksızlık içinde kendi kendini tekrarlayan robotlar durumuna girmektedirler tıpkı virus bulaşmış bilgisayar programları gibi. Ve sonunda kaçınılmaz olarak virus bulaşmış programlar gibi onlarda varlık sahnesinden silinirler...bilgisayarlardan farklı olarak virüsü kendilerine kendileri , özgur iradeleri ile bulaştırmıslardir. Son nefese kadar da hatalardan dönmenin mümkün olduğu unutulmamalıdır. Tanrının sevgi dunyasında öç almak, kandırmak, gaddarlık yoktur ancak kişiler özgür iradeleriyle yok oluşu seçerlerse bu da onların kendilerinin özgür seçimleridir.

Yeşua.