ÖLÜM ÖTESİNDE YAŞAM

İnsan vefat edince bir müddet uyur. Bu sürede bilinçaltına hangi duyguları yüklemişse onları yaşar. Olumsuz duygular yüklüyse onlarla boğuşur ve bunu gerçek sanır. Affedemediği biriyle didişir durur. Nihayet bunları tamamlayıp uyandığında az bir ışıklı ortama kalkar ve orada ağır dersler, eğitimler alır. Bazıları sabırsızlık eder. Tekrar dünyaya gelir ve yine başarısız olurlar. Böylece gelip gelip giderler. Sabredenler, eğitimlerini hazmederek gelir ve başarılı olurlar. Işığa kavuşurlar.

Bu büyük suçları olmayan sıradan insanlar içindir. Büyük suçlar için büyük azaplar vardır ve cinayetin affı yoktur. İlahi adalet gereği yaptıklarının karşılığını bire bir çektikten sonra hafızaları silinir. O ruh ölmüştür artık ve ondan arta kalan kök enerjiler doğaya karışır. Yada Tanrı kendisine alır. Yine hırsızlık, yalancı şahitlik, fuhuş, zina, tecavüz, taciz, zorbalık, gasp, darp gibi suçlar tekrarlanarak devam ederse sonuç aynıdır.

İyi ruhlar ise yaptığı iyiliklerin karşılığını görürler. İnsanlara yaşattıkları mutlulukları aynen kendileride yaşarlar.

Işığa ermiş saf ruhlar ise Tanrı katında bir zerre ışık olarak Tanrının askerleri olurlar. Yeniden doğumla gelme olayı bitmiştir. Asker sözcüğü yanlış anlaşılmasın onların yolu sevgidir. Zorbalık, şiddet, kandırma asla olmaz. O tip işler ona uygun kötü ruhlara yaptırılır.

Yeşua.