"Tanrım nezdinde günlerim bir avuç dolusu kum misali; yıllarımın süresini önünde bir hiç yaptın. İstisnasız herkes, sadece tek bir nefes misali, sonsuzmuş gibi yaşayanlar dahil. Kesin olarak söylenebilir ki herkes bir hayaletten ibaret; boşuna koşuşup duruyorlar, servet topluyorlar sonunda kimin olacağını bilmeden. Tanrım ben ise Seni arıyorum. Benim umudum Sende."
Tanrı önemli bir zat, kişilik değildir. Bireysel bir farkındalık değildir. O yaşamda herşeyin içine nüfus eden, her tarafa yayılan ve her tarafta hissedilen mutlak güçtür. Yaşam tüm teolojilerin, dinlerin ve felsefelerin kavrayışlarının ötesindedir. O, Mutlak Kudret tüm varlıklara kendi içlerinden seslenir. Diğer her canlı bunu otomatik algılar ve aynen yapar ancak insan farklıdır. Özgür irade verilmiş insan önce kendi içine, özüne dönmelidir. Bunu yapmak için ise önce dünyada doğru ve temiz bir yaşam sürmelidir. Ruhsal kavrayış fiziksel zekadan üstündür. Ruhsal sezgi olabildiğince bütünseldir. Fiziksel zeka ise daha spesifik dar alanlara odaklanır. Dünyasal işlerde bilimsel düşünce esastır ancak bilimsel düşünce ile Tanrıya ulaşamazsınız.
Geceleri gökyüzünde parıldayan binlerce yıldız Yaratıcımızın gücünü ve sempatisini yansıtan ufak bir tezahür olarak beliriyor. Galaksiler ve milyonlarca yıldız yan yana toparlanmış duruyor. Evrende ise milyarlarca galaksi ve bu maddi galaksiler görünmeyen ruhsal evrenin çok ufak bir bölümü; ikisi birlikte Kozmik Evreni oluşturuyorlar. Sergilenen bu muhteşem güce akıl sır ermiyor. Var olduğu tahmin edilen görünmeyenler varlığı tahmin edilemeyen görünmeyenlerin küçük bir bölümü. Bilinen bilinmeyenler bir bardak su ise bilinmeyen bilinmeyenler bu bir bardak suyun okyanusa boşaltılması misali gibidir. Bu manzara Tanrının kozmik seviyedeki gücünü gösteriyor. Bunları bir an durup düşünün.
Alpaslan Kuzucan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder