Arzular ne zaman aşırı olur, takıntı haline gelir ve neticede zararlı olur? Bunun üç işareti vardır.
1. Bir eylemin Tanrının niyet ettiğinin ötesindeki amaçlar için kullanılması. Cinsel ilişki ve yine bedene dönük, aşırı ve/veya tehlikeli sporlar yapmak ya da dövme yaptırmak gibi bir çok davranış buna örnektir.
2. Kullanımın aşırıya kaçması. Aşırı yemek, içmek, konuşmak, eğlenmek ya da çalışmak gibi. Aşırıya kaçan davranışlar tutku olur. Bağımlılıklar yaratır.
3. Araçları amaç yapmak. İnsanın tek hedefi ruhunu saflaştırmaktır. Diğer herşey bu hedefe bizi ulaştırmak için kullandığımız araçlardır. Bizi sevgi ve güzellik ile kucaklaştıracak araçlardır. Değişmez değillerdir.
Tanrıya dönük, onun yaratış amacına dönük olmayan yemek, giyim, cinsel ilişki, gezmek, çalışmak, internet, telefon, dinlerin kendisi ve ibadet şekilleri, komünizm vs. gibi eylemlerle putlar yaratmış oluruz. Bunların amaçları dışında aşırı kullanımı tamamen ben merkezlidir. Özellikle dinler ayı işaret eden bir parmak gibidir. Bu parmak alınıp yobazların yaptığı gibi göze sokulmamalıdır. İşaret edileni görün. Araçlar amaç haline getirilmemelidir. Bu tip aşırı davranışlar bizi Tanrıya doğru yükseltmez. Puta tapmanın yeni versiyonudur.
Alpaslan Kuzucan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder