İnsan hem hamurdur hem hamurkar. İnsan ruhunu bilgisayara yüklenen bir program olarak düşünün. Bu programa virüs girerse o program silinir. İnsan bedenlenince beynin yarattığı bir zihne sahip olur ve bu zihin doğduğu andan itibaren çevresince programlanır. İnsan ruhu ise tecrübeler sonucu duyulan duyguların oluşturduğu bir hafızadır. Bu duygularla şekillenir. Dünyada edindiğiniz tecrübelere sizi hormonlarınızdan gelen duygularınız yönlendirir ve yaşamda karşılaştığınız durumlar karşısındaki tavırlarınızı da zihninize önceden yerleştirdiğiniz duygu ve düşünceleriniz belirler. Burada hakim olan duygu sevgi ise ki sevgi tüm olumlu duyguların en üstünde bağlayıcı görevi icra eden duygudur siz Tanrının yolundasınız demektir ve bu seçim bir ruhu Tanrıyla birlikte sonsuz yaşama götürür. Ya da tüm olumsuzlukların kaynağı olan korku size hakimse Tanrının hoşlanmadığı yoldasınız demektir. Burada sevgi yada korku, hangisinin size hakim olacağını dış çevre etkilerine rağmen siz kendiniz belirlersiniz.
Tanrı tüm canlılara saf enerjisinden kesintisiz olarak sürekli yollamaktadır ki ruhumuzu besleyende, bedenimizi temelde işlevsel, canlı yapanda bu enerjidir ancak kişi kendi özgür seçimleri ile kötülüklere meylettikçe ruhunun etrafına bir kabuk örmeye başlar ve kötülükte, yanlışlarda ısrar bu kabuğu kalınlaştırır sonuçta Tanrıdan gelen saf enerji ruha kabuğunun kalınlığı oranında kirlenerek ve eksilerek ulaşır ki bir çok hastalığın sebebide bundandır aslında. Yani su temizdir ama siz ağzınızı kirletirseniz bu temiz su sizin ağzınızda kirlenecektir. Burada bir kereden zarar gelmez felsefesi genellikle ilk adımı başlatır. Bedensel zevkler, insanları, kontrol edilmedikçe bu yöne doğru iter. Kötülükler arttıkça da geri dönüşler zorlaşır. Sonuç hüsrandır. Sevgiyi seçen bir ruh ise aldığı enerjinin kaynağına doğru yükselir, ışığı daha parlar ve titreşimleri incelir. Huzur vardır. Kişi bu şekilde dünya yaşamında ruhuna ne yüklemişse öbür aleme de o şekilde gider. Bazıları ışığa bazıları da karanlığa ...
Tanrı tüm canlılara saf enerjisinden kesintisiz olarak sürekli yollamaktadır ki ruhumuzu besleyende, bedenimizi temelde işlevsel, canlı yapanda bu enerjidir ancak kişi kendi özgür seçimleri ile kötülüklere meylettikçe ruhunun etrafına bir kabuk örmeye başlar ve kötülükte, yanlışlarda ısrar bu kabuğu kalınlaştırır sonuçta Tanrıdan gelen saf enerji ruha kabuğunun kalınlığı oranında kirlenerek ve eksilerek ulaşır ki bir çok hastalığın sebebide bundandır aslında. Yani su temizdir ama siz ağzınızı kirletirseniz bu temiz su sizin ağzınızda kirlenecektir. Burada bir kereden zarar gelmez felsefesi genellikle ilk adımı başlatır. Bedensel zevkler, insanları, kontrol edilmedikçe bu yöne doğru iter. Kötülükler arttıkça da geri dönüşler zorlaşır. Sonuç hüsrandır. Sevgiyi seçen bir ruh ise aldığı enerjinin kaynağına doğru yükselir, ışığı daha parlar ve titreşimleri incelir. Huzur vardır. Kişi bu şekilde dünya yaşamında ruhuna ne yüklemişse öbür aleme de o şekilde gider. Bazıları ışığa bazıları da karanlığa ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder