Yeşua'nın öğretisinde iki ana unsur vardır. Birincisi Tanrı merkezli olmaktır. Yani ben merkezli olmamak, yaratılışın temeline Tanrıyı koymaktır. Dünyanın ve varlığın yaratılış amacının temeline Tanrıyı koymaktır. Kendi varlığımızı Ona adamak ve Ona kavuşmak ve onunla birlikte olmak için çalışmayı esas almaktır. Yine bu yolda ilerlemek isteyenlere de istenirse yardım etmektir.
İkincisi bu yolda ilerleyebilmek için kendimizi varlık sevgisi haleti ruhiyesine uyarlamaktır. Varlığı sevmeden Tanrı sevgisine ulaşmak mümkün değildir. Ancak varlıkla aramızda oluşturduğumuz duygusal bir sevgi varsa bu sevgiyi Tanrıya yönlendirebiliriz.
Esasen Tanrı ile bir olmak sevgide bir olmaktır. Çünki Tanrı sevgidir. Sevgi haleti ruhiyesidir. Bu nedenle Onunla bir olabilmek, Ona kavuşabilmek için kendimizinde sevgiye dönüşmüş olması gerekir. Bilincimizin sevgi olması gerekir.
Bilinç olarak kendimizin sevgi enerjisine dönüşüm derecesi bizim ruhsal gelişmemizin de bir göstergesidir. Bu durum entelektüel akıl ve etik bilinç kapasitemizin en üst boyuta ulaşmış olması demektir.
İkincisi bu yolda ilerleyebilmek için kendimizi varlık sevgisi haleti ruhiyesine uyarlamaktır. Varlığı sevmeden Tanrı sevgisine ulaşmak mümkün değildir. Ancak varlıkla aramızda oluşturduğumuz duygusal bir sevgi varsa bu sevgiyi Tanrıya yönlendirebiliriz.
Esasen Tanrı ile bir olmak sevgide bir olmaktır. Çünki Tanrı sevgidir. Sevgi haleti ruhiyesidir. Bu nedenle Onunla bir olabilmek, Ona kavuşabilmek için kendimizinde sevgiye dönüşmüş olması gerekir. Bilincimizin sevgi olması gerekir.
Bilinç olarak kendimizin sevgi enerjisine dönüşüm derecesi bizim ruhsal gelişmemizin de bir göstergesidir. Bu durum entelektüel akıl ve etik bilinç kapasitemizin en üst boyuta ulaşmış olması demektir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder