Ruh için Tanrı’nın krallığı ve O’nun işleri daima ilk ve en önemlisi olmalıdır. Doğru anda derhal tepki vermelidir, çünkü Tanrı’nın işleri görev verildiği anda yapılır. Tanrı’nın askeri olan saf (kutsal) ruhlar, yani insan-ı kâmiller O’na her zaman hizmet etmek ve görevlerini verildiği anda gerçekleştirmek için O’nun huzurunda ayakta ve tam odaklanmış olarak hazır beklerler. Odaklanmak çok önemlidir. Odaklanmak fiili sürekli olmalıdır. Çünkü bir anlık başka yere kaymak sizin yönünüzü Tanrı’dan çevirecektir. Buna da izin verilmez. Sonuçta bu derece bir teslimiyet kolay değildir ve yaşarken tüm tutku ve takıntılardan arınmış, saflaşmış ruhlar olmak gerekir ki bu da tam adanmayı, tam sevgiyi gerektirir. Yine de insan yaşarken bu bilinç seviyesine tam ulaşamaz ama en azından davranışlarını bu yönde doğrulukta ve iyilikte tutarak olumsuz duygularını kontrol altında tutabilir. Bu insanın kendisinin ötesinde yaşıyor olmasıdır. Bu olma durumuna dünyada yaşarken yaklaşılır ve ölüm ötesinde tam kavuşulup tanrısal halkaya kabul edilir. Bunu başarmak için de bedenliyken Tanrı delisi olmak, Tanrı’yı tüm kalbinizle, aklınızla ve ruhunuzla sevmeniz gerekir. Elbette bu durum yaşamdan zevk alınmaması, inzivaya çekilmesi demek değildir. Önemli olan toplum içinde ve onlarla birlikte yaşarken dış şartlar ne olursa olsun insanın, kendi içinde, ruhunda bu kontrolü, sükûneti ve adanmışlığı sağlayabilmesidir.
Yeşua
Yeşua
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder