KORKU ENGELI

Korkuyla, cehennemde ebediyen yanmak, ölmeden yanan derilerinin yeniden oluşması, kaynar sular içirilmesi ile tekrar tekrar işkence edilmek v.s.  gibi gerçek dışı vahşet senaryoları ile zihinleri baskı altına sokulmuş insanlar o kadar sinmişlerdir ki günaha girip de ateşe atılmak korkusuyla en ufak bir bilinç açılımına sempati duymaya bile korkar hale gelmişlerdir.

Korku içlerine o kadar işlemiştir ki adeta ruhları ezilmiş ve tecrübeden akla giden olguları engeller hale gelmiştir. Gözleriyle gördüklerini bile inkar ederek ve bir takım zorlama yorumlar yaparak "bu değil, aslında böyle değil, biz böyle değiliz" gibi sahte yakıştırmalarla kendilerini kandırmaktadırlar. Kafalarını korkudan kuma gömmekte ve yaşamlarında fiilen gözlemledikleri gerçekleri dahi görmek istememekte ve reddetmektedirler.

Gerçeğe giden yolda ki bir yolcu zihnen özgür olmalıdır. Onunda ötesinde ruhen özgür olmalıdır. Korkuyu en başta içinden atmalıdır. İnsanın içindeki tanrısal nüve esasen neyin iyi ve neyin doğru olduğunu, neyin ise kötü ve yanlış olduğunu içsel olarak hisseder. Bu maya insanı hayvandan ayıran özelliğidir. İstisnasız yaşlı genç akıl sağlığı yerinde olan her insanda vardır.  Ancak burada özgür iradesi olan insan genellikle dünyasal korku ve takıntıları doğrultusunda yanlış seçimler yapmaktadır. İlahi  sevgi duygusunu içinde taşımamaktadır. Bu şekilde sürü psikolojisi ile yaşarken de ne için yaratıldığını, nereye gittiğini, ne olduğunu araştırmamaktadır. Uyku halindedir. Halbuki korku kaynaklı kör inançlarla, taklidi inançlarla insan kendisini inkar ediyordur. 

Önemli olan ise gerçektir. Burada bulunuş sebebimiz saflaşarak en baştaki halimize dönmek ve Tanrıya ulaşmaktır. Bunu anlamak ve bu yönde yaşamaktır. Hatırlanması ve özümsenerek yaşanması gereken insanın varoluşunun ana gerçeği budur. Bunun yolu da sevgiden geçer ancak korkunun olduğu yerde sevgi barınamaz. 

Varoluşumuzun ve dünyada bedenleşmemizin gerçeği basittir. Çocukların bile rahatlıkla anlayabileceği kadar basit ama nedense uygulamada öyle gözükmüyor...

Alpaslan Kuzucan