"Orada sadece sen varsın. Yada sen bile yoksun. Sadece bilinç var, içinde ego yok. Kimlik yok. Bunu unutma kardeşim. Sen artık herşeyi yapan değil tanıksın. Bunu da hatırından çıkarma." Yeşua.
Gerçek, ölümle beraber kaybolmaz. Gerçek ölüm tanımaz. Gerçek ölmez. Gerçek ölümsüzdür. Gerçek sonsuzdur. Ölen herşey ölümü vasıtasıyla, asılsız olduğunu ve belki de güzel bir düş ama yine de bir düş olduğunu kanıtlar. Önemli olan ruhun ölüm ötesinde uyandırılıp uyandırılmayacağıdır. Uyandırılırsa eğer neyle karşılaşacağıdır. Dünyada iken gerçeğe uyananlara ne mutlu. Kabirde uyandırılan ruhlar beden kalıbından çıkınca bir şaşkınlık dönemi yaşarlar. Bir adaptasyona ihtiyaçları olur.
Kimse günahkar olarak doğmaz ama bazı ruhlar ölü doğar. Bazı çocukların kötülüğü başından bellidir. Bunlara ölü doğumlar diyebiliriz. Her çocuk yalan söyler. Burada önemli olan ileriki yaşlarında bu çocukların doğru yolu seçip seçemeyecekleridir. Hiç kimse, karma denilen geçmiş yaşam günahları ile doğmaz. Ruhlar dünyaya tamamen temizlenmiş olarak gelirler. Gelmeleri gerekiyorsa gelirler. Hüküm Tanrınındır. İleri seviyedeki ruhlar gelirken yaşam şartlarında ki bazı unsurları ve olayları kendileri seçebilir ama onlar dahi tümünü seçemez ve tam olarak dünyada başlarına ne geleceğini bilemezler.
Evet, ego açgözlüdür. Sahip olmak ister. Doyma hissi yoktur. Herşeye sahip olmak ister. Biriktirmeye sever ve ölümle bunların hepsini bırakıp gideceğini düşünemez. Öyle ki, kendini tatmin etmek için nefsine uygun ilahlar bile yaratır. Bu nedenle dizginleri sürekli sıkı tutulmalıdır.
Nefis(ego)böylesine kördür. Cehalet ise hele bu asırda, beyinsel bir özür yoksa, günahtır.
İnsanoğlunun maddi hayatı bir rüyadır. Öldüğünde, uyandırılırsa şayet, asıl kimliği devreye girecektir.
Yeşua2000
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder