İnsanoğlu Kutsal Ruhun bir zerresi olmak için yaratılmıştır. Bu hal, Tanrının Krallığına girmek, ikinci doğum ya da ebedi yaşam olarak tasvir edilir. Huzura ermek ve Huzurda olmak. Tanrının huzuruna. Bu makama erenler yaşam enerjilerini direk olarak Tanrıdan alırlar. Fiziksel yaşamlarının bitmesi ile onlar kabir görmeden ışığa alınacaklardır. Orada Tanrının huzurunda, bir zaman ya da bir tarih yoktur. Anlık olarak görevler Tanrıdan alınır ve alındığı gibi de yapılır. Hüküm Tanrınındır.
İnsan ruhu ne güneştir, ne ay, ne toprak ve ne de başka birşey. İnsan insandır. Ruhu yeterince bilinçlenip arındığında Tanrı enerjisine değer ve birleşirler. Bedeni değil ruhu birleşir. Egosu da değil. Ama Tanrı tekdir. Sadece O yoktan var eder ve hüküm verir. Onunla birleşmiş olan ruhlar hüküm veremezler ama aldıkları görevleri icra ederken, meleklerden farklı olarak, kendi öncelik sıralarını seçebilirler. Bu yükselmiş ruhların yetkileri adeta sınırsızdır. Bu çok parlak ruhlar kainati Tanrı adına ve Ona tabi olarak yönetirler. Ölümü ve geleceği bilmezler. Birleşebilen ruhlar Tanrıya hayırlı bir evladın hayırlı bir babayı sevmesi ve sayması gibi saygıdan doğan bir sevgi bağı ile tam bağlı askerleri, görevlileri olurlar. Ancak Tanrı tekdir. Yaratmak ve hüküm vermek sadece Ona aittir. Ölümü ve geleceği O bilir sadece. Gerek Yunus Emre gerek o türden diğer bazı ozanlar ve düşünürler bu konuda fazla uçmuşlardır. Yani kah o oldum estim, kah bu oldum gürledim, kah şu oldum yağdım, ben herşeyim türünden sözleri gerçek dışı fantezilerdir.
Bu makama ermek için insan sevgiyi öğrenmeli ve bunu özümsemiş, kendisi bir sevgi kaynağı haline gelmiş olmalıdır. Bunu yapamayanlar, kalpleri kin, garez, öfke, kıskançlık, açgözlülük ve kibirle kirli ve kitli olanlar huzura alınmazlar. Bu ruhlar teslimiyetten uzaktır. Dünyada iken kalplerini temizleyip sevgi ile dolduranlara ne mutlu çünkü geri kalanlar ki çoğunluk böyle, ikinci ölümü tadacaklardır yani ruhlarının ölümünü. Bundan Tanrıya sığınırım.
Yeşua2000
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder