İç huzuru bedenimiz, zihnimiz ve duygularımız tam bir gevşeme durumuna gelince olur. Kendimizi kontrol ve direnme durumunu terk ettiğimizde tam bir kabul ediş durumu hasıl olur, tam bir bağışlama, sevgi ve şefkat. Bu durum sizin gerçek benliğinize(ruhunuza) bir dokunuştur. Ve, bu hal sadece şimdi de yani an da olabilir.
İç huzuru bizler boş verebildiğimizde ve kontrol etme duygusundan kurtulduğumuzda olabilir. Zorlamayla, mücadeleyle elde edilemez. Kısaca iç huzuru elde etmek için uğraşmak, zorlamak istenilenin tam tersi bir sonuç verir. Bu bir koyvermedir ama kendinizi güçsüz kılacak bir şekilde değil. Kimse kendisinin aşağılanmasına, itilip kakılmasına boş vererek sağlıklı ve mutlu olamaz. İçi huzurlu olamaz. Sınırlarınızı koruyunuz ancak burada kast edilen esef, suçlama, nefret gibi hislere kapılmadan kendinizi saydırmanızdır. Aksi takdirde kendinize saygınız kalmaz. Kendinize saygınız olmadan da kendinizi sevemezsiniz. Kendini sevemeyen insan ise diğer varlıkları ve neticesinde Tanrıyı hiç sevemez. Yaşam bir dengedir.
Yeşua2000
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder