Sevgi ve nefret çok yan yana iki duygudur. Hem sevip hem nefret ettiğinizi düşünürsünüz. 'Affettim' dersiniz. Ama bu ikisi birbirini iten duygulardır. İkisi de aynı beyin bölgesinden çıkan yoğun ama birbirini iten duygulardır. Nefret duygusu varsa affetmek olmaz.
Affetmek
demek tüm negatif duyguların yok olması demektir. Affettim ama hala nefret
ediyorum diyemezsiniz. Bu yanlıştır. Nefret negatif bir duygudur. Bu durumda
affetmemişsinizdir. Esasen affedememenin özünde nefret vardır.
Nefret olumsuzluğa, yanlışa karşı olursa doğru kabul edilir, olumluya karşı
olursa yanlış. İnsanlar arasında bu böyledir. Yalancıdan, kötülükten nefret
etmek doğrudur ama iyilikten, doğruluktan nefret kötüdür. Ama ruhumuzda acı,
olumsuz duygularla ışığa, zaman üstü boyuta giremeyiz.
İlahi
sevginin ne demek olduğunuzu anlamamız gerek. İlahi sevgide nefret yoktur.
Kötülük yapanlar için bile dua edilir. Kötülüğe kötülükle karşılık verilmez.
Mani olunur ama temel güdü caydırıcı olmaktır. Öç almak değildir.
Tanrı hepimizi sevgi ile sarar. Tanrı öç almaz. Tanrıda karanlık bir nokta
yoktur. Tanrı sevgidir. Tanrı ışığın kaynağıdır. Ama Tanrının
affetmedikleri de vardır. Onunda affı sonsuz değildir. Hükmü ise
kesindir. O kişinin tüm rızkını, her şeyini keser.
Yeşua2000
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder